Close encounters of the nautical kind

De zee heeft vreemde kostgangers zou mijn moeder zeggen. In zeehavens kom je dan ook vaak mensen-met-een-verhaal tegen. En niet alleen in havens. Zoals in deze letterlijke close encounter die we afgelopen zomer hadden in de straat van Dover met de 300m lange “Cape Agnes” uit Panama.

What are your intentions?

Even wat uitleggen: op drukke stukken zee met veel vrachtverkeer zijn zogenaamde Traffic Seperation Schemes (TSS) ingericht. Soort van snelweg in het water. Het is de bedoeling dat schepen zich per “rijbaan” slechts in 1 richting bewegen. Als je zo’n TSS moet oversteken mag dat alleen maar haaks en zo snel mogelijk. Op de foto hieronder van ons navigatiescherm zie je de TSS bij Dover in paarse lijnen weergegeven. De brede streep is de “middenberm”. Al die groene driehoekjes zijn schepen, dat rode scheepje aan het eind van de rode lijn is de Mr.Bean2…het groene driehoekje dat “eronder” ligt is de Cape Agnes.

Met de Warp11 waren we gewend de TSS regels niet al te nauw te nemen. Door de hoge snelheid was het geen probleem tussen het drukke verkeer door te laveren. Met de Mr.Bean2 vergt dat wat meer planning. Zoals je aan de afgelegde route kan zien waren we, op deze reis van Oostende naar Dover, al redelijk creatief door het West – Oost gaande verkeer gekruist. In de buurt van de middenberm zagen we in de verte de Panamees aankomen. Met behulp van AIS navigatie apparatuur kan je tot op de meter nauwkeurig de voorspelling zien over hoeveel tijd je elkaar op hoeveel afstand zal passeren. Ik verlegde de koers zodanig dat we redelijk strak achter de Panameese bips langs zouden gaan.

Nu wil het geval dat ik een half uur daarvoor de marifoon van kanaal 16 had gehaald voor een ander gesprek en was vergeten hem terug te zetten op dit noodkanaal. Toen we in de buurt van het vrachtschip kwamen ging het spontaan haaks de hoek om richting Dover. Omdat het daarmee een verwarrende situatie werd pakte ik de marifoon, zag dat deze niet op 16 stond, zette hem op 16 en riep de Cape Agnes op: “what are your intentions”.

What are your intentions?

Dat was de druppel voor de kapitein, want hij liep helemaal leeg over hoe hij al 15 minuten bezig was ons op te roepen op 16 omdat hij ervan overtuigd was dat we op aanvaringskoers lagen. Het bleek dus dat wij de oorzaak waren van de radicale koerswijziging van dit enorme schip…stiekem wel leuk….maar toch maar wat fotootjes van  scherm en situatie gemaakt voor een eventuele interventie van de kustwacht die de kapitein al aankondigde. Die bleef gelukkig uit…

Du bist furuckt!

2007, Op weg naar de Oostzee. We zijn met de Warp11 door Noord Duitsland naar Wilhelmshaven gevaren. We voeren binnendoor omdat het slecht weer was. Onderweg ontmoetten we in een sluis een grote Duitse familie op een broeikaskruiser. Ik heb geen idee waarom we dat zo noemen. Het is bij ons al heel lang een uitdrukking voor de traditionele nederlandse stalen motorboot. Dicht stuurhuis, hoge achterkajuit, liefst nog een enorme tent daarbovenop…en de nieuwere modellen hebben dan 1 of 2 “Henny Huisman showtrappen” naar het water achterop…laten we zeggen dat het weinig met een boot te maken heeft…

Bei uns im club!

Der fuhrer van deze familie was een zeer gemoedelijke en spraakzame Ost-Fries met bijbehorende overhang over de broekriem. Na een gesprek in mijn beste Heimaats bleek dat hij niet alleen de voorzitter was van deze schreckligen familien, maar ook van  Yachtclub Wilhelmshaven… Wij werden direct uitgenodigd voor de beste plek “bei uns im club”. Daar hebben we natuurlijk ein oder zwei bier gedronken met de notabelen van de club. Na dit hoogtepunt en een optreden van Costa Cordalis & zoon “Wein von Samos” hadden we na 2 dagen windkracht West 9 wel genoeg van de Gemutlichkeit. Toen de wind volgens het weerbericht zou zakken naar F6 vond ik het een goed plan te gaan vertrekken richting Hamburg. Dat betekende de Jade uit, tussen de wadden door en dan om de zandbanken heen richting de Elbe monding.

Furuckte route

Nu is deze hoek (de Duitse bocht) een berucht stukje zee. Toen ik de havenmeester deelgenoot maakte van dit plan was zijn uitroep: “Du bist furuckt!”. Je kan daar nu helemaal niet zijn na 2 dagen F9 etc… Ondanks dat pilotboeken altijd dringend adviseren naar “local knowledge” te luisteren…dacht ik het beter te weten..en dat hebben we geweten. Het feit dat we in de enorme sluis naar buiten alleen waren had nog een goede hint kunnen zijn.

Klein sluisje

In al mijn optimisme had ik ook nog eens een strakke koers over de banken uitgezet. Dus met minimale speling qua diepgang op de kleine sparboeitjes en staken over het wad varen. Dat is leuk met mooi weer… De Jade uit was er niets aan de hand, achter de Waddeneilanden werd het al wat ruiger, maar niets om je zorgen over te maken…en toen kwamen we achter de beschutting van het wad weg en moesten over de banken nog een tijdje Noord varen voordat we Oost konden. We zaten meer onder als boven water met brekende golven van alle kanten. Dat was niet alleen een intimiderend schouwspel, het zorgde er ook voor dat we snel het volgende boeitje kwijt waren…en op zo’n moment wil je niet aan de grond slaan…Belinda, die inmiddels had meegedeeld dat “ze het nu niet meer leuk vond” zag gelukkig, in een moment waarop we weer even boven de golven uit kwamen, de volgende liggen. Uiteindelijk kwamen we op dieper water en stopten de golven met breken. Helaas was niet alleen mijn ego beschadigd. Belinda had in de periode daarna duidelijk minder vertrouwen in het op zee varen. Ze had gemerkt dat ook ik niet zeker meer was van de goede afloop…en dat gebeurd niet zo vaak… Respect local knowledge!

Het opschrijven van deze encounters neemt meer tekst dan gedacht. Ik wil jullie niet bang maken… maar bedenk me net dat ik er wel een boek mee zou kunnen vullen. We gaan er dus nog wat volgende posts mee opluisteren.

Tot volgende week!

Cheers, Andre