Driewerf hoera voor de Corona!

Sensitief als ik ben vermijd ik hier het gebruikelijke Hiep Hiep. Dat is namelijk afgeleid van het oude Romeinse kreet HEP HEP hetgeen een acroniem is voor de vernietiging van Jeruzalem en later de Joden onderdrukking. Als blogger moet je tegenwoordig je onderzoek doen om niet op allerlei tenen te gaan staan…want wij willen natuurlijk geen humor waarbij iemand zich beledigd kan voelen! …ik moet er niet aan denken!

In 1 van de drukste vaargebieden ter wereld, de Ionian, blijkt de Corona pandemie een absolute zegen. Veel mensen blijken gestopt met leven en zijn heel druk met veilig zijn. Van de enorme capaciteit aan flottielje- en huurboten is hier nu hooguit 20% verhuurd. Normaal kan je in deze tijd geen boot krijgen. Niet leuk voor de verhuurders maar wel voor iedereen die hier rondvaart.

Inmiddels hebben we ontdekt dat dit 1 van de mooiste vaargebieden is die we kennen. Een match met Zuid-West Turkije. Hiernaast is de beperkte aanwezigheid van huurboten een zegen voor Mr.Bean2. Er wordt minder tegen hem aangevaren, zijn anker wordt niet steeds losgetrokken en hij kan gewoon overal afmeren wanneer hij daar zin in heeft.

Kortom: het “nieuwe normaal” is fantastisch! Stay Safe!

Het is alweer een paar weken geleden dat we Eric en Jacqueline af hebben gezet in Paleros en vervolgens het ruime sop kozen. De eerste paar dagen zijn we opgevaren met vrienden Ricky en Andrea op Bagpuss, een Lagoon 38 catamaran. Eerste stop het haventje van Kalamos.

Onze metgezellen zijn doorgewinterde Ionian zeilers, daarbij zijn het Engelsen die van een feestje houden. Het zijn daarom graag geziene gasten in de meeste uitspanningen hier. Zo ook in Kalamos waar George al klaarstaat om de lijnen aan te pakken.

Kalamos is een eilandje waar misschien 100 mensen wonen. De Noord-Oost kust die we de volgende dag met Teddy verkennen blijkt van een uitzonderlijke schoonheid.

Wij schuiven na Kalamos een eilandje op naar het nog kleinere Kastos. Daar komen we andere Engelse vrienden Claire en Paul tegen ook al op een catamaran…maar dan 60 voet! Zij ankeren bijna altijd omdat ze amper in de kleine haventjes hier passen…en Paul nogal bang is voor schade door genoemde huurbootpiloten. Nu is Paul Nuclear expert en heeft o.a. bij de opruiming van Tsjernobyl en Fukushima geadviseerd…dus een man die alles graag gepland ziet en weinig aan het toeval overlaat.

Wij ankeren in dezelfde baai en hebben een heel mooie avond!

Na Kastos gaan wij richting Nidri op Lefkas aan de stadskade voor wat proviandering en beschaving na al die kleine eilandjes. Een bekende plek voor anker spaghetti. Zo werden wij tijdens het ankeren en aanleggen al uitgescholden door een Canadees die ervan overtuigd was dat we over zijn anker lagen. Op mijn uitnodiging daarover te wedden ging hij niet in…maar kwam er even later toen zij vertrokken achter dat er niets aan de hand was…zijn vrouw schaamde en verontschuldigde zich voor haar hubbie naar ons.

Echter bij een vertrek actie van een Italiaan 2 boten naast ons ging het wel mis. Om onduidelijke reden wilde hij de vetrekkende boot naast ons direct inhalen en ging daar aan de verkeerde kant voorbij…daarbij met zijn anker nog uit dwars door onze ketting varend… Uiteindelijk moesten wij uitvaren om hem te bevrijden en daarna opnieuw aanleggen.

Na al deze opwinding tijd voor wat rust in de Abelike baai op Meganisi.

Op Meganisi ligt ook Vathi, de wat grotere plaats/haven op het eiland. We leggen daar aan aan de dorpskade in een erg leuk haventje.

Waar Belinda al snel de havenmeester wordt.

Dan een nachtje in de prachtige maar inmiddels bekende, Porto Atheni baai. Daar anker je achter een rif. Die staat op elke kaart, is duidelijk te zien in het super heldere water en is, uitzonderlijk voor Griekenland, zelfs beboeid. Dat weerhoud een huurboot er natuurlijk niet van er bovenop te varen en muurvast te komen…in dit geval een Tsjech. Uiteindelijk met Teddy erheen, een val van bovenaan de mast vastgemaakt aan Teddy en de 40pk Honda de zeilboot om laten trekken zodat de kiel wordt opgelicht. Piet Tsjech kon er vervolgens weer vanaf varen.

Hierna naar Spartachori. Allemaal nog steeds op Meganisi. Bij Porto Spilia zijn de broers George en vooral Babis een instituut. Zij runnen een grote taverna met een aantal drijvende steigers…en hebben zich ook min of meer de buitenkade van het visserhaventje toegeëigend. Daar leggen wij aan onder toeziend oog van Babis.

De Bagpuss met Ricky en Andrea voegen zich de volgende dag weer bij ons aan deze kade. Dit alles tot groot ongenoegen van mijn lever. Na een paar gezellige dagen hier gaan wij richting een heel klein eilandje dat we onderweg al een keer gezien hadden en erg mooi leek: Thilia. We ankeren in een beschut baaitje aan de Oostkant en blijven daar ook helemaal alleen op deze onbewoonde rots in de Ionian. Vanaf hier kunnen we met Teddy wat bekende groten op Meganisi gaan verkennen in de ochtend (als wind en zee nog kalm zijn).

Vasiliki is de meest Westelijke plaats aan de Zuidkust van Lefkas. Het is een Wind/Kite surfers paradise want het waait hier bijna altijd hard in de middag. Wij zoeken weer de stadshaven op tussen alle terrassen van de Taverna’s…erg leuk vissersplaatsje!

Inmiddels begint er wat flottielje werk los te komen. Leuk om te zien hoe professioneel sommigen begeleid worden (b.v. Sun Sail) en hoe amateuristisch anderen. Hier kwam een zeilboot binnen met een stel erop die er echt heel weinig van begrepen…en die daarna de leidende boot bleken te zijn van een flottielje…ronduit gevaarlijk.

Dan een wat langere trip naar Agia Effimia op Kefalonia. Wederom een fraai plaatsje in een mooie baai…maar wel een windgat. Elke middag wordt de Maistro hier versterkt door de bergen en dondert met enige vaart dwars over de haven. Lekker als je wat wilt afkoelen maar minder bij het Med mooren. In de paar dagen dat we hier liggen hebben we meerdere boten moeten redden. Het bontste maakte een Oostenrijkse familie op een huurboot het. Papa kapitein raakte na een paar mislukte pogingen in dermate angstaanvallen dat hij nergens meer naar luisterde en uiteindelijk overdwars tussen 2 boten aan de kade kwam waarbij zijn anker schade aan een reeds aanwezige boot aanbracht. Het blijft bijzonder dat onervaren mensen met een onbekende boot dit soort maneuvers onder dit soort omstandigheden uitvoeren…Goed te vergelijken met je eerste rijles tijdens een Grand prix doen. Het levert natuurlijk wel mooie haventheater op met angstige families en gillende Grieken en Italoos.

Over Italoos gesproken. Onze buurman hier was een Italiaan die steevast iedereen die naast hem wilde aanleggen uitschold…in het Italiaans. Als hij daarmee klaar was ging hij dat nog even doornemen met collega-Italoos op andere boten…in bijpassende badbroekjes…en dat alles op luide toon. Geweldig!

We gaan hier naar een grot met ondergronds meer waarin je kan varen…en dat doen we niet zo vaak, dus naar binnen. Mondkapje op en inschrijven bij de ingang (naam telnr). Belinda ziet op dat lijstje ook de naam van Hanjo Huizing. Die kennen we van de Med Sailing FB groep. Bijzonder! Als we na de grot richting Sami fietsen zien we daar hun boot, de Passion. Kaartje tussen de loopplank en een paar uur later zitten Hanjo en Marion samen met bevriend stel Marco en Irana aan boord van Mr.Bean2. Lachen!

Pera Pigadhi is een rotseilandje naast Ithaca en vormt daarmee een heel mooie ankerbaai onder de mythologische Corax cliff. Wij natuurlijk aan de hike naar de eveneens mythologische bron. Erg fraai maar zelf ’s morgens vroeg bijna niet meer te doen vanwege de hitte.

Op weg naar Sivota op Lefkas kruist onze koers wederom met de Passion. Altijd leuk voor een fotomomentje.

In Sivota liggen we op dezelfde plek als een paar weken geleden, maar het is duidelijk veel drukker. We moeten er eigenlijk niet aan denken hoe het er hier uitziet zonder onze geliefde Corona.

De enige baai die we op Meganisi nog niet bezocht hebben is Kapali. Deze is minder populair omdat hij wat onbeschut is voor de NW Maistro wind. Maar die is niet zo sterk en het blijkt het mooiste plekje van allemaal te zijn.

Dit is voorlopig even de laatste baai. Vanaf hier gaan we op weg naar de uitgang van de “Inland Sea” zoals dit gedeelte van de Ionian tussen de eilanden genoemd wordt. Die uitgang is een kanaal bij Lefkas stad met een drijvende brug erin die elk uur open gaat. We gaan dus nog een weekendje Lefkas doen en dan morgen door de brug naar Preveza waar Mr.Bean2 dinsdag as. op de kant gezet wordt voor het nodige onderhoud zoals antifouling, poetsen en waxen, lakken van het houtwerk en nog wat technische zaken. Wij vliegen 9 Augustus weer naar Nederland om 2e helft September weer terug te keren naar de boot voor een verdere reis noordwaarts (Corfu, Adriatic).

En nu maar hopen dat dat virus niet ineens verdwijnt en niemand meer Safe wilt stayen.

Stay safe! Stay safe!

Cheers, André